W latach 60-tych i 70-tych ubiegłego wieku, na polach pomiędzy ulicami Szopena i Bytomską wybudowano nowe osiedle liczące 8000 mieszkańców. W tej sytuacji kościół św. Jana chrzciciela okazał się nieprzystosowanym do wymagań duszpasterskich tak dużej parafii.

Mimo, że w niedzielę i święta odprawiano osiem Mszy św., liczna grupa wiernych pozostawała poza jego obrębem: na schodach, placu szpitalnym, a także w zakrystii i na korytarzach.

W 1974r., podczas wizytacji duszpasterskiej, Ks. Biskup Czesław Domin z Katowic zapoznał się ze stanem parafii oraz liczbą wiernych i doszedł do wniosku, że wobec takich warunków należy rozważyć możliwości budowy nowego kościoła. Oczywiście w tych latach realizacja takiego zamiaru była prawie niemożliwa.

W 1977r. ówczesny prowincjał O. Alfred Karch, będąc w Kurii Diecezjalnej, spotkał się z Ks. Biskupem ordynariuszem Herbertem Bednorzem, który zapytał o postęp w staraniach o zgodę na budowę nowego kościoła. Po przeanalizowaniu sytuacji w zakresie nowego budownictwa sakralnego rozmówcy uznali, że bardziej prawdopodobnym będzie uzyskanie zgody na rozbudowę istniejącego kościoła, niż na budowę nowego. Dlatego też Ks. Biskup Herbert Bednorz zobowiązał Kamilianów do podjęcia działań w tym kierunku. Z takim wnioskiem do władz wystąpił urzędujący wówczas proboszcz O. Paweł Bentkowski.

Tymczasem w połowie 1977r. nastąpiła zmiana na stanowisku prowincjała Zakonu jak i proboszcza parafii: Prowincjałem został O. Szymon Skawiński, a proboszczem O. Jan Tarnowski. Przy okazji mianowania O. Jana Tarnowskiego proboszczem, Ks. Biskup ponownie zainteresował się postępem starań o rozbudowę kościoła. W trakcie rozmowy Ks. Biskup stanowczo domagał się, by Kamilianie podjęli skuteczne działania zmierzające do uzyskania zgody na budowę nowego kościoła. Postawił też warunek, że w przeciwnym razie budowę nowego kościoła przejmie Kuria Diecezjalna, a posługę duszpasterską - księża diecezjalni. Mianowanie O. Jana Tarnowskiego proboszczem Ks. Biskup warunkował intensyfikacją jego działań na rzecz budowy nowego kościoła.

Ówczesne przepisy dotyczące rozbudowy obiektów sakralnych do 600m² powierzchni nie wymagały zgody ani centralnych władz państwowych, ani wojewódzkich. W związku z tym O, Jan Tarnowski o takową rozbudowę wystąpił do Urzędu Miejskiego w Tarnowskich Górach. Odpowiedź w tej sprawie była do przewidzenia, bowiem kościół pw. św. Jana Chrzciciela jest budowląo wyraźnym neogotyckim stylu i dlatego podlega ochronie. Ta okoliczność przesądziła o odmownej decyzji.

Urząd Miejski podał jeszcze jeden argument, a mianowicie, że w planach zagospodarowania przestrzennego wzdłuż osi kościoła ma przebiegać droga łącząca Osiedle Jana z ulicą Bytomską. O tym stanowisku władz miejskich proboszcz poinformował Ks. Biskupa.

Wyjątkowe zainteresowanie Kurii Diecezjalnej problemem parafii nie pozwoliło Kamilianom na zaprzestanie dalszyzch formalnych starań.

W 1981r. wydawało się, że zmienia się klimat w stosunku państwo-kościół. Stąd też Kuria Diecezjalna w osobie Ks. Biskupa Józefa Kurpasa wystosowała do O. Mieczysława Tymkowskiego - ówczesnego proboszcza parafii - pismo w dość ostrym tonie, o wyraźne ustosunkowanie się do starań o budowę nowego kościoła. W tej sytuacji O. Prowincjał Szymon Skawiński podjął formalne starania o pozwolenie na budowę nowego kościoła. Pismem z dnia 5.08.1981r. zwrócił się do ówczesnego wojewody o zgodę, w którym uzasadnił konieczność budowy wzrostem liczby mieszkańców parafii powiększonej o nowopowstałe osiedle mieszkaniowe, a co za tym - nie przystosowanie istniejącego kościoła do godnego uczestnictwa wiernych w nabożeństwach. Kopie tego pisma podano do wiadomości Kurii Diecezjalnej w Katowicach.

Szybko, bo już 24.08.1981r. O. Prowincjał otrzymał odpowiedź iż Urząd Wojewódzki - Wydział ds. Wyznań w Katowicach rozpatrywać będzie wniosek parafi łącznie z z wnioskiem Kurii Diecezjalnej obejmującym starania o budowę kościołów w całej diecezji.

W dniu 25.03.1982r. przedstawiciele Kurii Diecezjalnej i Wydziału ds. Wyznań spisali "protokół uzgodnień" dotyczący budowy obiektów sakralnych w latach 1982-1985. Budowę nowego kościoła w Tarnowskich Górach przy dotychczasowej parafii pw. św. Jana Chrzciciela przewidziano na rok 1985.

O. Prowincjał, będąc w biurze Wydziału ds. Wyznań w Katowicach we wrześniu 1982, otrzymał wiadomość o tej decyzji, oraz zapewnienie, że w najbliższym czasie otrzyma stosowne pismo. Oczekiwana informacja została zawarta w piśmie z dnia 6.09.1983.

Oficjalna - urzędowa informacja władz wojewódzkich o zgodzie na budowę kościoła pozwoliła O. Prowincjałowi przystąpić do kompletowania dokumentów niezbędnych do uzyskania zgody władz miejskich na budowę kościoła w określonym miejscu i według przyjętego projektu architektonicznego.

W pierwszej kolejności w dniu 6.10.1983r. O. Prowincjał zwrócił się do Urzędu Miasta w Tarnowskich Górach o wydanie "informacji o terenie, o możliwości i warunkch inwestycji". Po licznych monitach i osobistych interwencjach pismen z dnia 19.04.1984r. Prezydent Miasta - mgr Stanisła Adamiec - wydał żądaną "informację", określając warunki, od spełnienia których uzależniono zgodę na realizację inwestycji. Wspomniana decyzja była ważna przez okres trzech miesięcy od daty jej otrzymania, jednak był on niewystarczający do spełnienia jednego z warunków, a mianowicie do zmiany klasyfikacji gruntu z rolnego na budowlany. Procedury w tym zakresie sięgały aż do szczebla ministreialnego, dlatego też O. Prowincjał zwrócił się do Prezydenta Miasta o przedłużenie terminu ważności "informacji" o następne 4 miesiące. Zgodę z terminem ważności do 15.12.1984r. Prezydent Miasta zawarł w piśmie z dnia 26.07.1984r.

Niezależnie od starań o "informację" O. Prowincjał zwrócił się do Biura Geodezji o mapę ewidencyjną i sytuacyjno - wysokościową z urządzeniami podziemnymi.

Dysponując powyższymi doumentami należało ustalić, z jakimi firmami konieczne są uzgodnienia pod kątem podłączeń i ewentualnych kolizji. Mając rozeznanie, co do kręgu adresatów, których opinie były niezbędne do sporządzenia dokumentacji technicznej, O. Prowincjał w ostatnich dniach lipca 1984r. do wszystkich rozpisał korespondencje. Niektóre z uzyskanych odpowiedzi wymuszały dalszą korespondencję, nieminiej zebranie całości pozwoliło w piśmie z dnia 13.12.1984r. przesłać plan realizacyjny oraz projekt techniczny z uzgodnieniami do Wydziału Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Miejskiego w Tarnowskich Górach celem zatwierdzenia.

Pojawił się jednak kolejny problem. Otóż w protokole uzgodnień z dnia 25.03.1982r. sporządzonym przez Wydział ds. Wyznań z jednej strony, a przedstawicielem Kurii Diecezjalnej z drugiej, uwzględniono tylko budowę kościoła a nie całego kompleksu. W tej sytuacji Urząd Miejski w Tarnowskich Górach postanoweniem z dnia 27.03.1985r. zawiesił wniosek o zatwierdzenie planu realizacji całego kompleksu.

O. Prowincjał wystąpił o ponowne rozpatrzenie protokołu uzgodnień do Wydziału ds. Wyznań Urzędu Wojewódzkiego za pośrednictwem Ks. Biskupa Bednorza, jako, że pierwszy wniosek był rozpatrywany łącznie z innymi wnioskami złożonymi przez Kurię Diecezjalną.

Ta sprawa została wyjątkowo szybko załatwiona, bo już pismem z dnia 29.04.1985 Ks. Biskub został poinformowany o przyjętym przez Wydział ds. Wyznań jego propozycji zmiany w protokole uzgodnień. Z treści tego pisma wynika, że Kuria Diecezjalna odstąpiła od budowy domu dla księzy emerytów i zdecydowała, że salki katechetyczne na ten czas będą bardziej potrzebne.

Ostatecznie decyzja zatwierdzająca plan realizacyjny pod względem urbanistycznym i architektonicznym została wydana przez Urząd Miejski w Tarnowskich Górach w dniu 26.06.1985r. Decyzja ta pozwoliła O. Prowincjałowi Szymonowi Skawińskiemu wystąpić z pismem do Wydziału Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Miejskiego w Tarnowskich Górach o wydanie pozwolenia na budowę salek katechetycznych i klasztoru, które otrzymał w dniu 14.02.1986r. Tak więc w maju 1986r. przystąpiono do prac ziemnych rozpoczynając tym samym I etap budowy.

Po trwających dosyć długo uzgodnieniach architektonicznych, głównie z Diecezjalną Komisją ds. Sztuki Sakralnej, pismem z dnia 21.08.1987r. O. Szymon Skawiński wystąpił do Urzędu Miejskiego w Tarnowskich Górach o pozwolenie na budowę kościoła, które otrzymał decyzję z dnia 19.01.1988r.