|
Błogosławieni dokończenie ze str. 4 Dopiero latem 1884r. ojciec wyraził zgodę na wstąpienie Enrica do Kolegium Lombardzkiego w Rzymie; studiował także na Uniwersytecie Gregoriańskim. Uczył się bardzo dobrze, lecz po trzech semestrach, z powodu swej choroby (silna depresja nerwicowa), został zmuszony do powrotu do domu rodzinnego. Wróciwszy do zdrowia, mocno angażował się w osobiste uświęcenie. Jednocześnie powrócił do zajęcia, które lubił od młodości - odwiedzin chorych w szpitalu i ubogich w mieście. I tak zrodziła się w nim decyzja zostania zakonnikiem kamiliańskim. Miał 27 lat, gdy złożył prywatny ślub posłuszeństwa Chrystusowi, który stał się dla niego "drogą, prawdą i życiem". Wzorem dla niego w duszpasterstwie chorych stały się fragmenty ewangeliczne, mówiące o Chrystusie uzdrawiającym chorych. Święcenia kapłańskie otrzymał 14 kwietnia 1889r. z rąk przyszłego papieża, Piusa X. Zaczął swoją posługę kamiliańską w szpitalu wojskowym, a później cywilnym w Veronie. 1 maja 1899r. został wysłany do Cremony, gdzie przez 16 lat był ojcem duchownym Sióstr Kamilianek, a przez 34 lata pełnił funkcję administratora szpitala św. Kamila. Zarządzał wzorcowo szpitalem, bardziej swym przykładem świętości niż władzą przełożonego. Kapłani i wierni powierzali się jego kierownictwu duchowemu. Traktował wszystkich z miłością i łagodnością. Dekret beatyfikacyjny określa go jako "obrońcę delikatności". Zmarł 10 maja 1938r. na zapalenie płuc, na które rozchorował się, wracając z domu do chorego. O. Enrico Rebuschini został beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II w Rzymie 4 maja 1997r. Liturgiczne wspomnienie bł. Enrico Rebuschiniego przypada 10 maja.
Maria Dominika urodziła się 17 stycznia 1789r. w miasteczku Lucca. |
Burzliwe czasy rewolucji francuskiej we Włoszech przeżyła aż do 1792r. kiedy to na ziemie włoską przybyli sprzymierzeńcy Napoleona. W tym czasie Maria Dominika stała się również dobrą przyjaciółką księżniczki Marii Teresy z dynastii Burbonów. Jako młoda dziewczyna cieszyła się szczęśliwym dzieciństwem i dobrym wychowaniem. Jej rodzina mieszkała w pałacu rządowym, gdzie ojciec spełniał rolę strażnika. Z drugiej jednak strony jej dorosłe życie było naznaczone dramatem i cierpieniem. Ojciec Marii Dominiki zmarł kiedy miała 12 lat i rodzina musiała opuścić pałac. W tym czasie matka zaczęła prowadzić piekarnię. Kolejnym bólem dla dziewczyny była śmierć w krótkim czasie trzech jej braci. Mając 22 lata wyszła za mąż za Salvatore Barbantini, który niestety zmarł 5 miesięcy później, zostawiając żonę w ciąży. Wobec doświadczeń losu, Maria Dominika była zdolna ofiarować swoją tragedię Bogu i od tego momentu rodzi się w jej sercu postanowienie służenia biednym i umierającym miasta Lucca. Matczyną troską otoczyła również swojego ciężko chorego syna Lorenzo wtedy, gdy umierał dniem i nocą. W 1819r. zakłada Stowarzyszenie Świeckich Kobiet opiekujących się chorymi po domach. Kiedy zmarł jej syn, całkowicie poświęciła się chorym, często narażając własne zdrowie. Jej dar inteligencji, kreatywności, głębi duchowej i odwagi został zauważony przez miejscowego proboszcza i kler, którzy poprosili, aby założyła klasztor w Lucca. Kiedy to zadanie, które kosztowało ją dużo cierpienia zostało pomyślnie zakończone, Maria Dominika całkowicie poświęciła się chorym i umierającym. 23 stycznia 1819r. narodziła się pierwsza Wspólnota Sióstr Oblatek Pielęgniarek. Heroizm tej grupy sprawił, ze biskup Domenico Stefanelli 5 sierpnia 1841r. oficjalnie zaaprobował Kongregację. Pierwszą regułę dla nowopowstałej wspólnoty, Maria Domenika napisała własnoręcznie, stawiając przed swymi siostrami św. Kamila wraz z Cierpiącą Dziewicą Maryją, jako wzór troski o chorych. 27 stycznia 1842r. Generał Kamilianów O. Antonio Scalabrini, który już wcześniej przedstawił Marii Dominice charyzmat kamiliański zaaprobował nowe zgromadzenie jako Kongregację Sióstr Św. Kamila. Ostatecznie papież Pius IX w 1852r. w bulli "Decretum Laudis" zatwierdził oficjalny tytuł Kongregacji jako Służebnice Chorych św. Kamila. Odpowiadając na apel arcybiskupa o pomoc w czasie epidemii cholery, która w 1855r. nawiedziła Toskanię siostry miały okazję dać głębokie świadectwo kamiliańskiego charyzmatu. Od tego też momentu zaczęły nosić na habitach czerwony krzyż. Maria Dominika zmarła 22 maja 1868r. w wieku 79 lat. Jej córki nadal kontynuują misję niesienia pomocy chorym i opuszczonym na czterech kontynentach świata. Maria Dominika Brun Barbantini - Założycielka Zgromadzenia Służebnic Chorych św. Kamila (Siostry św. Kamila) została beatyfikowana przez papieża Jana Pawła II w Rzymie w 1995r. Liturgiczne wspomnienie bł. Dominiki Brun Barbantini przypada 22 maja. ciąg dalszy na str. 6 |
