|
HISTORIA NASZEJ PARAFII Odcinek - 27 - c.d. Przy Grocie odprawiona została Msza św. żałobna, w czasie której Słowo Boże wygłosił O. Wołnik, podkreślając głębię ducha i gorliwość kapłańską Zmarłego. Mówił ponadto, że śp. O. Liszczyk był bardzo przystępnym człowiekiem i zachwycał ludzi bogactwem swego dobrego i pokornego serca. Wykazywał wiele zrozumienia, zwłaszcza wobec biednych i cierpiących oraz wkładał dużo miłości w posługę konfesjonału. Po zakończeniu ceremonii, przy Grocie, nastąpiło przeprowadzenie ciała Zmarłego na cmentarz klasztorny, znajdujący się w parku. Cały grób został wyścielony kwiatami. Złożono ciało śp. O. Romualda Liszczyka na miejscu, które wskazywał na dwa tygodnie przed swoją śmiercią, gdy był z dziećmi na naszym cmentarzu zakonnym. Wypowiedział wtedy następujące słowa: "Tutaj będę niedługo pochowany, tutaj mnie będziecie miały". Nad grobem przemówił O. Bogdan Boksa dziękując w imieniu Zmarłego wszystkim przybyłym. Na zakończenie uroczystości ludzie podchodzili do otwartej mogiły śp. O. Liszczyka, ze smutkiem i łzami żegnając kochanego przez wszystkich Kapłana. O. Bogdan Boksa ułożył z tej okazji wiersz pożegnamy na cześć śp. O. Romualda Liszczyka. Oto jego fragmenty: Odszedłeś Ojcze Romualdzie Odszedłeś jak zerwany kwiat, Już spoczywasz w mogile Na Twe ciało spadła ziemia, Ciąg dalszy w następnym numerze "Głosu św. Jana Chrzciciela"... Opracował: O. Wojciech Węglicki OSCam.
|
Matka polskiego narodu Jak daleko sięgniemy pamięcią wstecz - wszędzie znajdujemy ślady pobożności maryjnej na polskiej ziemi. Bezsprzecznie jednak od sześciu wieków najbardziej oczywistym znakiem obecności Maryi w dziejach narodu polskiego jest Jasna Góra. Z biegiem lat, to święte miejsce urosło do rangi duchowej stolicy Polski. Tu właśnie, karmiąc się słowem Ewangelii i Eucharystycznym Chlebem, szukali Polacy wzmocnienia swej wiary, nadziei i miłości. Tu przynosili swój ból, swój grzech i swoje słabości, szukając za pośrednictwem Maryi, przebaczającej łaski Pana. U stóp swojej Matki i Królowej odnajdywali własną tożsamość narodową i swoje dziejowe korzenie. Przy Niej, mimo prześladowań, rozbiorów i wojen, czuli się zawsze wolni. Mógł więc powiedzieć Jan Paweł II podczas swojej pierwszej pielgrzymki do Polski, stojąc na Wałach Klasztoru Jasnogórskiego: "przyzwyczaili się Polacy wszystkie sprawy swego życia i różne jego ważne momenty wiązać z Jasną Górą. Przyzwyczaili się ze wszystkim przychodzić do Matki, która tam ma nie tylko swój Obraz, ale która tam w jakiś sposób jest... Jest obecna dla wszystkich, którzy do Niej pielgrzymują, choćby tylko duszą i sercem, choćby tylko ostatnim tchnieniem życia". (Częstochowa 4 VI 1979r.)
Polacy swoją wiarę i swoją polskość na zawsze złączyli z Jasną Górą. Nic więc dziwnego, że wrogowie Kościoła i narodu przez cale wieki starali się zniszczyć Jasnogórskie Sanktuarium. W 1655 r. Jasną Górę oblegali Szwedzi. W czasach rozbiorów wielokrotnie napadali Nią Moskale. Podczas Konfederacji Barskiej na Jasną Górę uderzyła armia generała Drewicza, po I rozbiorze oddziały generała Galicyna, a po upadku Napoleona oddziały generała Sakina. Nie koniec na tym. Po II rozbiorze Jasną Górę zajęli Prusacy, a w okresie Księstwa Warszawskiego Klasztor Jasnogórski trzykrotnie odpierał szturmy wojsk austriackich. Obok akcji zbrojnych Jasna Góra padała również ofiarą niezliczonych szykan. Dla przykładu wystarczy wspomnieć, jak po upadku Powstania Listopadowego Moskale zniszczyli mury twierdzy Jasnogórskiej, a jej fosy zasypali gruzami. Natomiast po klęsce Powstania Styczniowego, za głoszenie kazań patriotycznych 4 zakonników paulińskich zesłano na Sybir, a na teren klasztoru wprowadzono, mający stale tam stacjonować, garnizon żołnierzy. Wreszcie na placu, gdzie gromadzą się tłumy pielgrzymów urządzono centralne wysypisko śmieci, zaś u wejścia do klasztoru ustawiono pomnik cara Aleksandra II. Pełne ciemności chwile, przeżyła Jasna Góra w czasie II wojny światowej i okupacji hitlerowskiej. Mimo wielu nalotów i bombardowań ten Święty Przybytek zdołał cudownie ocaleć. To właśnie On stał się Opoką wiary i duchową Siłą Narodu w czasach komunistycznego reżimu. Jasnogórska Pani okazała się wtedy nie tylko Matką prześladowanego Narodu, ale także Wspomożycielką dla jego duchowych przywódców. ciąg dalszy na str. 5 |
